In deze rubriek kunt u informatie vinden over onze buren. Hoe wonen ze? Wonen ze al lang in ‘t Zand, of nog maar kort? Waarom wonen ze in deze wijk? Wat zijn de voor- en nadelen? Wat willen ze verbeterd zien?
Maakt u kennis met onze buren.
We bijten het spits af met Tante Milly, die al ruim 60 jaar in onze wijk woont.
Meriel en Ilona waren bij haar op bezoek en kwamen terug met dit mooie verhaal. De buren interviewen de buren…
Vandaag gaan we Tante Milly interviewen, dat belooft wat! Geduldig wachten we na 2 x aanbellen, tot het geschuifel dichterbij komt en we hartelijk verwelkomd worden door één van de kleinste mensjes die we ooit zagen. Ze is blij met bezoek en nog blijer met de door Ilona meegebrachte soesjes. Ze is vastbesloten zelf koffie te zetten voor ons en dat gaat haar wonderwel goed af, met de hand in een prachtige oude aluminium koffiepot met zelf geknutseld deksel.
Emily Mees Eckstein
Op het vuur staat een pan met kookwas. Het ruikt ontzettend naar gas, dus kijken we alle knoppen na en zetten een paar deuren open.Tante Milly dus, geboren op 5 september 1922 op de Graafseweg, dat weet ze niet helemaal zeker, maar dat zeiden haar ouders altijd, vertelt ze. Emily Mees-Eckstein is haar volledige naam.
Het huisje met de prachtige Maria etalage
Ze is getrouwd in 1952 voor de wet en in 1955 voor de kerk. In 1953 verhuist het echtpaar naar de Van Heurnstraat, in het huisje met de prachtige Maria-etalage. Het huisje waar ze nu nog steeds woont en wat er toen heel anders uitzag. Toen was er nog een bedstee en een buitentoilet! Vrij snel na hun 12 en een half-jarige bruiloft, die ze nog wel gevierd hebben, is haar man aan kanker overleden. Ze heeft 1 zoon, Henry. Hij werkt als adjunct directeur bij Van Lanschot, “een hoge Piet”, vertelt ze. Hij doet de boodschappen voor haar op vrijdag of op zaterdag. Dan merkt ze plots op “ja, ik weet nog alles, ik ben net onze lieve heer, maar die wit nog een bietje meer!”
Niet zoveel contact in de buurt
We vragen of ze veel contact met de mensen in de buurt heeft en daar antwoord ze heel stellig op met “NEE, nou ja”, zegt ze, “alleen met Dorothea, die naait wel es wat voor me, met d’r rothondje!” “Ge ziet nooit iemand!”, gaat ze verder, “vroeger was er Kees, maar die lag ineens dood in bed.” Kees was gul, de rest van de mensen vond Milly altijd maar “een bietje zuunig”. We vragen of er veel veranderd is in al die tijd, waarop ze zegt dat alles veranderd is en dat er nu allemaal jonge mensen wonen in tegenstelling tot vroeger, toen strenge oma Marietje Mees nog samen met tante Gontje (ook al van die zuunige types) in de Lucasstraat woonde…Dan zegt ze “het is wel veilig hoor, ik klop ‘t ff af, maar ik doe de deur op slot en we zien wel”. Ze biedt ons een (prachtig collecters- item) doosje aan, vol met centen. We besluiten ieder een centje van ons geboortejaar uit te kiezen en het daarbij te laten.
Er waren wel 3 slagerijen
Vroeger blijken hier in de buurt heel wat winkeltjes te zijn geweest. Er waren wel 3 slagerijen, herinnert Milly zich; Vos, Figuurs en Buitenman. Ook was er de kruidenier op het hoekje van de Sint Eloystraat, die was van Fré Mees, de tante van Milly. “En natuurlijk kapper van Omme de Kromme”, zegt ze giechelend. Het huis staat barstensvol met heiligenbeelden en spullen uit de kerk, een prachtig gezicht. Tussen de beelden en religieuze afbeeldingen hangt een briefje met daarop in grote letters het nummer van de dokter. “Dokter Mensen is m’n beste kameraad”, roept ze hard. Waaraan ze nog toevoegt, dat er in de praktijk van dokter Mensen, 3 dokters zitten dus dat ze de keus heeft uit drie mannen!
Dansen met Milly op Dancing Queen
Het valt ons op dat de koelkast leeg is en Ilona biedt haar een stoofpotje aan, wat ze blij aanvaardt. Milly haalt wel eens een frietje, maar geen Pizza, want ze is niet zo “frietachtig” vertelt ze… Over gebrek aan humor heeft ze niet te klagen met haar pretoogjes, wat een genot om bij haar aan de koffie te zitten! Ze vraagt ons om de oude Philips radio aan te zetten, die ons na een kleine opwarm-periode, trakteert op een prachtig Abbalied; Dancing Queen! Meteen begint ze te dansen en wij doen gezellig mee.
De bidgrot
We gaan de tuin in, waar woningbouwvereniging Eigen Bezit een bidgrot heeft gebouwd voor haar 2 lievelingen; Maria en Bernadetje uit de Leonarduskerk. De prachtige kerk die eens plaats moest maken voor het wanstaltige Brabants Dagblad-gebouw…We moeten haar wel vasthouden “want ze loopt nooit los”, zegt ze met grote pret-ogen. Eerst wilde het bisdom haar alleen het Bernadettebeeld schenken, maar toen ze zei dat haar geliefde Bernadetje toch niet zonder Maria kon én een Noveen heeft gehouden én 50 gulden bijbetaalde, mocht ze beide beelden meenemen voor in haar tuin. Het ziet er prachtig uit. Na een uur of twee, besluiten we eens te vertrekken, na beloofd te hebben, dat we zeker nog eens op de koffie komen en dat doen we maar al te graag!
(We zijn al even terug geweest en dit interview heeft ze, na een paar kleine wijzigingen glimlachend goedgekeurd onder het genot van een lekker sigaretje, een “pinneke” , zoals ze het zelf noemt…)
Meriel en Ilona